Koronacja Mendoga krokiem ku integracji z europejską wspólnotą

Ilość dostępnych źródeł historycznych dotyczących panowania Mendoga jest znacznie ograniczona. Pierwszy raz pojawia się w roku 1219, gdy jako jeden z dwudziestu jeden książąt litewskich podpisał umowę pokojową z Księstwem Halicko-Wołyńskim. Mendog był jednym z pięciu starszych książąt Litwy, a wśród nich wymieniany jest również jego starszy brat Dowsprunk. Oboje byli synami półmitycznego księcia Ryngolda. Przypuszcza się, że w latach czterdziestych XIII wieku Mendog zjednoczył większość obszarów litewskich i przyjął tytuł wielkiego księcia Litwy.

Chrzest i koronacja

W roku 1251 Mendog i jego żona Marta przyjęli chrzest od biskupa chełmińskiego Heidenryka. Nie jest znane dokładne miejsce, w którym miało to miejsce, ale najczęściej historycy wymieniają trzy różne lokalizacje: Wilno, Nowogródek i Onikszty. 17 lipca tego samego roku papież Innocenty IV ogłosił w swojej bulli, że Litwa stała się "własnością św. Piotra", co oznaczało, że kraj ten został uznany przez Europę za część cywilizacji chrześcijańskiej.

Dwa lata później miała miejsce koronacja Mendoga, jednak dokładna data tego wydarzenia nie jest pewna. Niektórzy historycy podają 29 czerwca jako możliwy termin.

Chrzest oraz koronacja Mendoga przyczyniły się do decyzji papieża o ustanowieniu biskupstwa misyjnego na Litwie. Pierwszym biskupem Litwy był Chrystian, który być może był członkiem zakonu krzyżackiego. Z nieznanych powodów, w 1259 r. Chrystian zrezygnował z pełnienia obowiązków biskupa, co prawdopodobnie spowodowało stopniowe oddalanie się Litwy od chrześcijaństwa.

Oficjalnie Litwa stała się krajem chrześcijańskim w 1387 r. za panowania Jagiełły.